تركيه، آنتاليا، هواپيما، بليط، پرواز، تركيه، ديدنيها

كاله‌ايچي كه به آنتالياي قديم هم شناخته مي‌شود، منطقه تاريخي بسيار كوچكي است در قلب شهر كه روزگاري شهر روميان و بيزانتين‌ها و پس از آن سلجوق‌هاي ترك و در نهايت عثماني‌ها بوده است. شهر بزرگ و مدرن آنتاليا در واقع تا بعد از جنگ جهاني دوم ناشناخته بود. تا آن زمان كاله‌ايچي همان آنتاليا بود، با خيابان‌هاي پر پيچ و خم، ديوارهاي سنگي بزرگ و خانه‌هاي قديمي زيبايش كه نزديك هم ساخته شده بودند، آنقدر نزديك كه سايه‌شان اغلب يك خط باريك و بلند مي‌شد. امروزه كاله‌ايچي با قوانين خاص ساخت و ساز و حفظ بناهاي تاريخي، حفاظت مي‌شود. هتل‌ها، پانسيون و متل‌هايش، حال و هواي كاملا قديمي ولي راحت و لوكس دارند.غذاهاي تركي خوشمزه‌اي هم سرو مي‌كنند. كاله‌ايچي چندين ورودي دارد كه زيباترين، تاريخي‌ترين و راحت‌ترين آن‌ها «كالِكاپسي» است.

برج ساعت را به محض ورود به منطقه آنتالياي قديم خواهيد ديد. از بين ۸۰ برج مستحكمي كه روزگاري براي حفاظت از شهر ساخته شده بودند، فقط همين يكي باقي مانده است. اين سازه دو طبقه دارد. طبقه بالايش نقشه‌اي گرد و دايره‌شكل دارد اما طبقه پايينش، مربع‌شكل است. باستان‌شناسان هنوز دقيقا نمي‌دانند كه كاربرد برج ساعت در قديم چه بوده اما معتقدند كه به عنوان فانوس دريايي يا مقبره ساخته شده و قدمتش به قرن دوم پيش از ميلاد مسيح مي‌رسد.

اسكله قديمي آنتاليا خليج كوچكي است كه دورش را صخره پوشانده. موج‌شكن‌هايش در دوره سلجوق‌ها ساخته شدند و امروز يك تفريحگاه ساحلي مهم است. اينجا به قايق‌هاي كوچك و لنج‌ها انواع خدمات داده مي‌شود. تمامي تورهاي قايقي آنتاليا به مناطق دور و نزديك از اين اسكله سازماندهي مي‌شوند. محوطه اطرافش هم بازسازي شده و پر از رستوران‌، كافه‌ و مغازه‌هاي رنگارنگ است كه عمر ۱۵۰‌ساله دارند.

اين منار كنار «كووليي»(مجتمعي شامل چند ساختمان) قرار گرفته و سمبل آنتاليا‌ست. كووليي از هفت بناي مختلف ساخته شده است:
مسجد منار ييولي: اين مسجد طرح مستطيلي و شش گنبد دارد. تزئينات چشمگيري ندارد و تا زمان ساخته شدن ساختمان جديد موزه، به عنوان موزه باستان‌شناسي آنتاليا از آن استفاده مي‌شد.
منار ييولي: اين منار كه در شرق مسجد قرار دارد، يك بناي سنگي مجزا با نقشه‌اي مربع‌شكل است كه بين سال‌هاي ۱۲۱۹ و ۱۲۳۶ در عصر سلجوقيان و دوره سلطان علاءالدين كيقباد ساخته شده. نماي بيروني‌اش با كاشي‌كاري‌هاي آبي، جلوه خاصي به منار داده كه فوق‌العاده ديدني‌ست.
مدرسه: نوعي مدرسه شبيه آكادمي‌هاي امروزي كه چهار ايوان دارد؛ ايوان‌ها، اتاق‌هايي سرپوشيده هستند كه سه طرفشان بسته و يك طرفشان باز و رو به حياط است. مدرسه مستطيل شكل است و مثل بيشتر بناهاي دوره سلجوقيان، يك دروازه سنگي كنده‌كاري شده دارد.
مدرسه «آتابِي»: كه در سال ۱۲۳۹ ساخته شده است.
«مِولِويهان» (محلي براي درويشان): مِولِويهان شامل يك فضاي گنبدي شكل است كه اطرافش را اتاق‌ها و سالن‌هايي احاطه كرده‌اند.
«توربز»(مقبره‌ها): اولين مقبره متعلق به «زينسير...ان مهمت بي» است كه قدمتش به سال ۱۳۷۷ مي‌رسد و شامل گنبدي ۸ ضلعي است. دومين مقبره كه به مقبره «نگار خانم» معروف است، سازه‌اي كوچك با شكلي شش‌ضلعي است.
حمام: ساختماني بسيار كوچك كه مجاور مِولِويهان قرار دارد.

«كسيك‌مناره» يا همان منارشكسته در اصل يك معبد رومي بود كه بعدها در قرن پنجم ميلادي به كليساي بيزانتين با ۵ سالن گنبدي‌شكل تبديل شد و به ويرجين ماري تعلق گرفت. اين بنا كه در كليساي كوركوت قرار گرفته، بعد‌ها در زمان بايزيد دوم به مسجد كوركوت يا مسجد كبير تبديل شد اما به خاطر خسارتي كه از آتش‌سوزي سال ۱۸۹۶ به آن وارد شد و سوختگي قسمت چوبي بالاي مناره‌اش، به مسجد مناره‌شكسته معروف است.

دروازه هادريانوس، بنايي تاريخي با سه گذرگاه طاقي‌شكل طولاني‌ست كه وقف امپراطور رومي، هادريانوس شده بود. هر دو سمت اين بنا امروزه به عنوان تكيه‌گاه سالمي در برابر ديوارهاي ارگ به جا مانده‌ است. اين بنا در سال ۱۹۶۰ بازسازي شده و در آن مي‌شود سبك «كورينس» را ديد كه شامل دو يا سه رديف از برگ‌هاي آكانتوس يا همان كنگر در بخش پاييني و مياني بناست و همين‌طور منحني‌هاي مارپيچ در بخش بالايي كه حلقه‌هاي به هم پيچيده‌اي در گوشه‌هاي بنا ساخته‌اند. كورينس محبوب‌ترين سبك معماري رومي‌ست.

يكي از مهم‌ترين موزه‌هاي تركيه كه آثار به جامانده از منطقه آنتاليا و نواحي اطراف را به نمايش مي‌گذارد. اين موزه با مساحتي حدود ۷۰۰۰ متر مربع داراي ۱۳ تالار نمايشگاهي و يك گالري رو باز است و ۵۰۰۰ اثر هنري از «آناتولي» در خود جاي داده كه ديدنشان پر از شگفتي و هيجان است. موزه باستان‌‌شناسي تاريخ تركيه را در قالب دوره‌هاي مختلف به تصوير مي‌كشد و بخشي هم ويژه بچه‌ها دارد كه با بازي‌هاي لذت‌بخش سرگرمشان مي‌كند. اين موزه هر روز به جز دوشنبه‌ها باز است و بهترين جا براي آشنايي با تاريخ كهن آنتالياست.

تعريف سواحل آنتاليا را همه شنيده‌ايم. در خود آنتاليا دو ساحل وجود دارد كه يكي از آن‌ها ساحل كنيالتي و ديگري لاراست. ساحل لارا كه ترك‌ها به آن «لارا پالجي» مي‌گويند، ساحلي بسيار زيبا و تميز است. اگر به لارا رفتيد حتما موتور اسكوتر كرايه كنيد و از اسكوترسواري كنار دريا لذت ببريد. ساحل كنيالتي يك پارك آبي هيجان‌انگيز دارد كه پر از وسايل و اسباب‌بازي‌هاي آبي است و خوب است همراه بچه‌ها به اينجا برويد. يك استخر هم دارد كه دلفين‌هايش برايتان هنرنمايي مي‌كنند. اين ساحل همچنين يك شهر كوچك دارد كه ماكتي مينياتوري از تركيه است و مي‌توان تمام ديدني‌هاي تركيه را با اندازه‌ ٢۵ برابر كوچكتر در آن ديد.

دقيقا كنار برج ساعت، مسجد تكلي مهمت پاشا احتمالا اولين چيزيست كه توجه توريست‌هايي كه براي تماشاي برج ساعت و كلاچي آمده‌اند، به خود جلب مي‌كند. اگرچه مثل مسجدهاي استانبول بزرگ نيست اما با تك‌‌منار بلندش كه قدمتش به قرن هجدهم ميلادي مي‌رسد، يكي از مهم‌ترين مساجد عثماني در آنتالياست.

در بخش مركزي آنتاليا چندين پارك وجود دارد كه در نزديكي هم قرار گرفته اند و محبوب‌ترينِ آن‌‌ها پارك «ياووز اوزكان» است. اين پارك شامل محوطه ايست بسيار بزرگ و سرسبز، پر از درخت و گياهان مختلف، چندين حوضچه آب، فواره‌هاي رنگي كه شب‌ها نورافشاني مي‌كنند و آبشارهايي در لبه اقيانوس. دقيقا كنار اين آبشارها كلي رستوران و كافه هست كه غذا‌هاي دريايي خوبي كنار چشم‌انداز آب سرو مي‌كنند.